Hz. Âdem’den (a.s.) sonra insanlar çoğaldı ve dünyanın farklı yerlerine dağıldılar. Filistin bölgesinde yaşayan Hz. İbrahim (a.s.), Allah’ın emriyle eşi Hz. Hacer’i ve oğlu Hz. İsmail’i (a.s.) Mekke şehrine getirdi. O zamanlar Mekke kurak bir vadiydi. Ağaç ve su yoktu. İnsanlar o bölgede yaşamıyordu. Kâbe’nin yeri de unutulmuştu. Hz. İbrahim (a.s.), eşini ve oğlunu Allah’ın (c.c.) emriyle burada bırakarak geri döndü. Bir süre sonra anne ile oğlunun yiyecek ve içecekleri tükendi. Hz. Hacer oğluna su aramak için koşuşturmaya başladı. Allah’a dua etti, yalvardı. Geri döndüğünde oğlu İsmail’in ayaklarının değdiği yerden suların aktığını gördü. Bu suya zemzem adı verildi. Zemzem suyunun çıkmasıyla birlikte Mekke’ye yerleşenlerin sayısı arttı. Anne ile oğlu da burada yaşamaya başladılar. Bir gün Hz. İbrahim (a.s.) Mekke’ye eşini ve oğlunu ziyarete geldi. O ve oğlu, Allah’ın emriyle Kâbe’yi yeniden inşa ettiler. Artık Mekke insanların Allah’a (c.c.) ibadet ettikleri bir yer olmuştu. Hz. İsmail (a.s.) burada evlendi ve çocukları oldu. Zamanla Hz. İsmail’in (a.s.) soyundan gelen Kureyş kabilesi Mekke’ye hâkim oldu. Hz. Muhammed de (s.a.v.) Hz. İbrahim’in oğlu Hz. İsmail’in (a.s.) soyundandır ve Mekke’de dünyaya gelmiştir. (bk. Sadettin Ünal, “Kâbe”, TDV İslam Ansiklopedisi, C 24, s. 21-22.)
Etkinlik 3 saniye içerisinde açılacaktır.
Hiç yorum yok
Yorum Gönder